Türkiye Komünist Partisi (TKP) ülke tarihinin en büyük personel ayaklanması 15-16 Haziran Direnişi‘nin 53. yıldönümünde bir açıklama yaptı.
Direnişin fitilini ateşleyen nedenin sermaye sınıfının personel sınıfının örgütlülüğünü engelleme teşebbüsü olduğuna dikkat çekilen açıklamada “Yarım asır evvel bu toprakların çalışanları, sermaye sınıfına ve onların sistem partilerine büyük bir ders verdi ve çalışanlara karşın karar alınamayacağını gösterdi. Tam da bugün olması gerektiği gibi” denildi.
53 yıl evvelki büyük kalkışmanın işçilerin ayağa kalktığında haklarını alabileceğini gösterdiği belirtilen açıklamada “Bugün emekçi sınıfının laik, eşit, bağımsız bir ülke için iş yerlerinde, mahallede örgütlülüğünü güçlendirme vaktidir. Bu türlü bir ülke çalışanların çabası ile gelecek” diye belirtildi.
Açıklamanın tamamı şöyle:
15-16 HAZİRAN: PERSONEL SINIFI ÖRGÜTLÜYSE GÜÇLÜDÜR
15-16 Haziran 1970…
Bundan tam 53 yıl evvel çalışanlar, işverenlerin saldırısına karşı ayağa kalktılar.
Türkiye tarihinin en büyük emekçi ayaklanmasının fitilini ateşleyen neden, sermaye sınıfının yükselen personel sınıfı örgütlülüğünü engelleme teşebbüsüydü. Emekçi sınıfının örgütlenme hakkını amaç alan yasanın CHP ve Adalet Partisi oylarıyla meclisten geçmesi üzerine personeller iş yerlerinden İstanbul ve Kocaeli’nin merkez semtlerine ve meydanlarına hakikat yürüyüşe geçti. Ülkenin en uzun iki günüydü. Birtakım işverenler “devrim olacak” endişesiyle yurt dışına kaçtı.
İşçiler “Biz buradayız” dedi, “Geleceğimizde bizim de kelamımız olmalı!”
15-16 Haziran direnişi tarihimizde özgün bir yere sahip. O gün emekçiler bazılarının dediği üzere provokasyona gelmeyip konutlarında otursalardı haklarını kaybeder, işverenlere boyun eğmiş olurlardı.
Yarım asır evvel bu toprakların personelleri, sermaye sınıfına ve onların nizam partilerine büyük bir ders verdi ve personellere karşın karar alınamayacağını gösterdi.
Tam da bugün olması gerektiği gibi…
Ancak ortadan geçen müddette personel sınıfının örgütlülüğü toplumsal demokrasinin yükselişiyle, darbelerle, sermayenin ataklarıyla zayıflatıldı yahut engellendi, işverenlerle çalışanlar ortasındaki taraflaşma ortadan kaldırılmak istendi.
“İşçi-patron ayrımı mı kaldı?” deniyordu lakin işçilerin yaşadığı problemler ve eşitsizlikler çığ üzere büyümeye devam etti. Bir avuç işveren ülke kaynaklarının üstüne yerleşti, işçiler büyük bir yoksullukla karşı karşıya kaldı.
Fabrikalar, madenler, limanlar yerli ve yabancı monopollerin eline geçti. Ülke NATO ve ABD üsleri ile doldu.
Ülke tarikatlara, şeyhlere, yobazlara teslim edildi.
Bu tahribatın büyük kısmı AKP iktidarı devrinde yaşandı. Bu tablo karşısında tesirli bir çaba için gerekli olan gerçek taraflaşma ise nizam siyasetinin aktörleri tarafından durmadan silikleştirildi. İşçi halkın öfkesi seçimlere ve meclise sıkıştırıldı. Son süreçte tertip siyaseti Erdoğan destekçileri ve Erdoğan zıtları diye ikiye bölünürken iki taraf da “aynı gemideyiz” niyetini güçlendirmek ve personel sınıfının direncini zayıflatmak için elinden geleni yaptı.
Oysa bu eşitsizliği ortadan kaldırabilecek, ülkenin kaynakları üzerinde sermayenin ve milletlerarası monopollerin varlığına son verebilecek, tarikatların karanlığını yırtıp atabilecek olan sadece emekçi sınıfının örgütlü çabasıdır ve bu çabanın tarafları nettir.
53 yıl evvel “Gücümüz Birliğimizden Gelir” pankartıyla yürüyen emekçilerin uğraşı bu nedenle hala işverenlerin endişeli düşü olmaya devam ediyor.
Emekçi halkın örgütlülüğü eşit ve özgür bir ülkenin habercisidir. Ortadan geçen onca yılın akabinde emekçi sınıfının elde ettiği kazanımlara ve birikime işverenlerin saldırısı artarak devam ederken lakin bu türlü bir örgütlü güç bu saldırıyı durdurabilir.
53 yıl evvel personellerin büyük kalkışması çalışanların ayağa kalktığında haklarını alabileceğini gösterdi. Bugün emekçi sınıfının laik, eşit, bağımsız bir ülke için iş yerlerinde, mahallede örgütlülüğünü güçlendirme vaktidir.
Böyle bir ülke emekçilerin gayreti ile gelecek.
Yaşasın 15-16 Haziran çalışanların büyük direnişi!
Türkiye Komünist Partisi